 گفتوگوي مجله عكس با مرتضي مميز
روايت پدر گرافيك از عكاسي
اولین بار است که قصد دارم خودم را به عنوان عکاس مطرح کنم، چون هیچ میل ندارم که غیر از طراح گرافیک عنوان دیگری داشته باشم. به همین دلیل فعالیتهای دیگرم را هرگز چندان مطرح نکردهام، مثلا در زمینه نقاشی فراوان کار کردهام اما در هیچ نمایشگاه نقاشی گروهی یا انفرادی شرکت نکردهام و آثارم را ارائه ندادهام جز زمانی که دانشجو بودم و بیشتر وقت و کارم صرف نقاشی میشد. | |
متن کامل >> | |
 گفتوگوي كتاب هفته با مرتضي مميز
از هر چيز نويي استقبال ميكنم
قدرت روزنامهنگار بر حق پرسیدن استوار نیست بلکه بر حق پاسخخواستن استوار است. اما آیا همه این حق را نداریم؟ و آیا یک سوال یک پل تفاهم نمیتواند باشد که میان یک روزنامهنگار و یک هنرمند کشیده میشود؟ شاید با همین نگاه به دیدار مرتضی ممیز میرویم؛ هنرمندی که به پاسداشت ۴۷ سال فعالیت خلاقه فرهنگی-هنریاش موزه هنرهای معاصر نمایشگاهی از آثارش را به همراه آثار شش تن از طراحان گرافیک جهان در اسفند امسال برگزار میکند | |
متن کامل >> | |
 آخرين گفتوگوي منتشرشده از مرتضي مميز
براي گرافيك نبايد لباس مشخصي دوخت
براي گرافيك نبايد لباس مشخصي دوخت و يا محدوده براي آن مشخص كرد. هيچ چيزي نميتواند در قالب گذشتهاش باقي بماند و دوام بياورد. بنابراين همه چيز رو به گسترش دارد و به ناگزير تغيير شكل اجرايي، ذهني و فكري را نيز در پي خويش به وجود خواهد آورد. | |
متن کامل >> | |
 گفتوگوی ساعد مشکی با مرتضی ممیز
پاهاي ما ياران غريبي هستند
پاهای ما یاران غریبی هستند؛ میتوانند آدم را جاهایی ببرند و یا نبرند که دنیایی با هم اختلاف دارند. من طرفدار آن گروه از هنرمندانی هستم که مانند بولدوزر عمل میکنند. همه چیز را با کار و فشار زیاد از پیش پای خود برمیدارند و سلیقهساز میشوند. میدانید که این عده از هنرمندان چقدر در تاریخ هنر حضور موثری دارند. انسانها به دو شکل عمل میکنند؛ یک عمل طبیعی و روزمره. در نتیجه وقتی از آنها میپرسید که چطور عمل میکنید و چطور زندگی میکنید، آنها کمی جا میخورند و نمیدانند چه بگویند. چون به نظر آنها کار مهمی انجام نشده که مستحق چنین سوالی باشند. | |
متن کامل >> | |
|
